Με λένε Στέλιο
Παπαντωνίου και πηγαίνω στη Β' τάξη του δημοτικού.
Από μικρός έβλεπα την αδερφή
μου την Άννα να χορεύει ποντιακά για να είναι τέλεια στις παραστάσεις του
Συλλόγου Ποντίων Προσοτσάνης και τελικά τα κατάφερνε να μπαίνει πρώτη στο χορό.
Από τα νήπια ο πατέρας
μου επέμενε να πάω κι εγώ στο Σύλλογο να
μάθω χορούς. «Τι Πόντιος είσαι!» μου έλεγε κάθε φορά. Στο τέλος πες πες κι εγώ
σαν σωστός Πόντιος γράφτηκα. Όταν βρέθηκα πρώτη φορά στον κύκλο κοίταζα τους
άλλους γύρω μου. Δεν ήξερα πού να κουνήσω τα πόδια μου. Τα πατούσα, σκάλωνα,
μπερδευόμουν, κόντεψα να πέσω. Στην τρίτη, τέταρτη φορά τα πόδια μου βρήκαν το
δρόμο τους και την πέμπτη πετούσαν.
--- Σε παράσταση του Συλλόγου Ποντίων Προσοτσάνης ---
Στο μεταξύ άλλαξα και
τάξη και έγινα πολύ καλός όπως μου είπε και η δασκάλα του χορού η κυρία Ράνια.
Έχω μάθει τουλάχιστον 20 χορούς και έχω βγει δυο φορές σε παραστάσεις. Όταν μου
φόρεσαν την παραδοσιακή στολή και μου
έσφιξαν το πασλούκι στο κεφάλι άρχισε να
μου φαγουρίζει το μέτωπο. Μόλις με είδε
ο μπαμπάς και είπε πόσο όμορφος, πόσο
ωραίος Πόντιος είμαι, ξέχασα τον πόνο και
άρχισα το χορό.
--- Από πρόβα του Συλλόγου Ποντίων Προσοτσάνης ---
Μου αρέσουν όλοι οι
χοροί, αλλά το «Ούτσαϊ» για μένα είναι ξεχωριστός. Στέκεσαι στητός με τα χέρια
ψηλά και μετά το τέσσερα τα κατεβάζεις, στρίβεις τα πόδια δεξιά αριστερά, τα
χτυπάς στη γη και τρεμουλιάζεις το σώμα. Είναι λεβέντικος χορός και έχει πολύ ωραία
μελωδία!
Στέλιος
Παπαντωνίου
(Β' Δημοτικού)
(Β' Δημοτικού)
Δεν υπάρχουν σχόλια